Żywokost występuje w Europie i w Azji Środkowej. W Polsce obecny jest praktycznie na terenie całego kraju. Łodygi tego zioła są bardzo grube i „włochate”, a także mocno rozgałęzione w górnych partiach. Liście rośliny są wąskie i lancetowate. Kwiaty – fioletowe, purpurowe lub różowe, choć zdarzają się też białe i kremowe. Jako surowiec zielarski wykorzystuje się korzeń żywokostu. W nim to występują: alantoina (przyspiesza gojenie się tkanek, pomaga też w rozroście komórek przy złamaniach i skręceniach; wraz z kwasem rozmarynowym wykazuje działanie przeciwzapalne), śluz, alkaloidy, kwasy (chlorogenowy, kawowy), żywice, skrobia, sacharoza, asparagina.
Żywokost, a właściwie jego korzeń, jest polecany:
- w schorzeniach przewodu pokarmowego (owrzodzenie żołądka i jelit),
- w chorobach górnych dróg oddechowych, przy uporczywym kaszlu,
- na trudno gojące się rany, owrzodzenia skóry, oparzenia i odmrożenia,
- przy pękających piętach,
- przy złamaniach kości i skręceniach,
- przy gojeniu się ran i przy zamknięciu kości,
- przy skazie moczanowej,
- przy artretyzmie,
- na krwawiące hemoroidy,
- na żylaki,
- przy zapaleniu żył.
Ponadto odwary z korzenia przynoszą ulgę przy bolących oczach. Stosuje się je także do przemywania skóry przy trądziku, łuszczycy, egzemie, czyrakach.
Przygotowanie: Okład – zrobić papkę ze sproszkowanego korzenia żywokostu lekarskiego, dodając niewielką ilość wody. Stosować na żylaki lub inne trudno gojące się rany. Papka ta świetnie nadaje się na krwawiące hemoroidy.