Tarnina (śliwa tarnina lub tarka) rośnie na półkuli północnej. W Polsce – na nizinach oraz dolnych partiach górskich (skarpy i skraje lasów). Jest zaliczana do roślin miododajnych, ale jej owoce znajdują szerokie zastosowanie w ziołolecznictwie. A to głównie dlatego, że zawierają flawonoidy – przeciwutleniacze, które nadają im ciemnogranatową barwę, witaminę C (20 mg w 100 g), beta-karoten, witaminy z grupy B, dużo wapnia, potasu i magnezu, a także fitosterol, pektyny, cukry, kwasy organiczne oraz garbniki. Kwiaty tarniny (działające moczopędnie) zawierają m.in.: flawonoidy, pektyny, garbniki, cukry, sole mineralne (głównie potas) oraz witaminę C.
Tarnina (owoc) jest ceniona za:
- działanie przeciwbiegunkowe (dzięki garbnikom, które, po zetknięciu się z błoną śluzową jelit, tworzą nieprzepuszczalną błonkę, a co za tym idzie – chronią je przed substancjami wywołującymi biegunki),
- spowalnianie ruchów robaczkowych jelit
- działanie przeciwzapalne i antybakteryjne (garbniki wiążą się z bakteriami i neutralizują je),
- właściwości przeciwutleniające, przeciwzapalne, zmniejszające przepuszczalność naczyń krwionośnych,
- działanie łagodzące schorzenia nerek, moczowodów oraz pęcherza moczowego (picie kompotu z suszonych owoców tarniny).
Owoce zaleca się ludziom w wieku podeszłym i dzieciom do wspomagania leczenia przewlekłych nieżytów żołądka i jelit, które przebiegają z nadmierną fermentacją.
Przygotowanie: Napar – zalać szklanką gotującej się wody łyżeczkę owocu i zostawić na 10–15 minut. Napar powinien być pity 2 razy dziennie. Nalewka – owoce zalać alkoholem, odstawić w ciemne miejsce na 3–6 tygodni. Po tym czasie odcedzić, dosłodzić według uznania miodem, glukozą lub cukrem.
- działanie przeciwzapalnie i przeciwbakteryjnie,
- łagodzenie gazów i regulację perystaltyki jelit,
- obniżenie poziomu cholesterolu i triglicerydów,
- wspomaganie walki z otyłością,
- wspomaganie walki z nowotworami jelita grubego i osteoporozą (dzięki hespedrynie),
- działanie uspokajające (olejki eteryczne),
- łagodzenie nerwowości i ułatwienie zasypiania,
- działanie peelingujące skórę (w kosmetyce).
Przygotowanie: Napar– zagotować filiżankę wody i dodać do niej 1,5 łyżki startej skórki z pomarańczy. Zostawić napar 10 minut na ogniu, zagotować, zdjąć z ognia i zostawić na 5 minut pod przykryciem. W zimie, dla urozmaicenia, można dodać łyżeczkę miodu, a latem – wrzucić do naparu kilka kostek lodu i odrobinę cynamonu.
Skórka pomarańczy w kuchni – to doskonały dodatek do wielu potraw. Wysuszona skórka absorbuje wilgoć, np. z brązowego cukru. To także doskonały dodatek do ciast i słodyczy.