Oman wielki to roślina lecznicza pochodząca najprawdopodobniej z Azji Środkowej i rozpowszechniona w Europie. Znany był już w starożytnych Rzymie i Grecji. W Polsce spotkać można oman głównie w zaroślach, na porębach oraz przy źródłach. Oman wielki uprawiany jest w Polsce w celach farmaceutycznych. Leczniczo wykorzystuje się głównie korzeń – w nim znajdują się: do 3,5% olejku eterycznego, inulina (naturalny probiotyk), fitosterole, witamina E i sole mineralne.
Oman stosuje się jako środek:
- wykrztuśny i pobudzający wydzielanie soków trawiennych,
- zmniejszający napięcie mięśni gładkich jelit,
- łagodzący bóle brzucha, wzdęcia oraz regulujący wypróżnianie,
- niwelujący zapalenie nerek i dróg moczowych,
- leczący stany zapalne jamy ustnej, dziąseł, gardła (stosowanie zewnętrzne),
- przeciwpasożytniczy i przeciwbakteryjny,
- regulujący i uintensywniający krwawienia miesiączkowe,
- w chorobach skórnych, nadciśnieniu, obrzękach reumatycznych i otyłości,
uspokajający, ale równocześnie wzmacniający układ nerwowy