Dziurawiec zwyczajny (inaczej też ruta) rośnie na suchych łąkach, ugorach, przy skrajach lasów. Znany jest już od tysięcy lat jako zioło lecznicze o działaniu wręcz magicznym (tak podchodzono do niego w starożytności i w średniowieczu). Dziurawiec stosuje się w postaci naparów, wyciągów, mieszanek i preparatów. Ziołolecznictwo uznaje tę roślinę za lek bardzo uniwersalny. Nic w tym dziwnego, ponieważ jest źródłem wielu cennych substancji. Oto niektóre z nich: hyperforyna (ma właściwości antybiotyczne), flawonoidy, hiperozyt (moczopędny), rutyna i kwertycyna (uszczelniają naczynia włosowate, działają przeciwbiegunkowo, bakteriostatycznie), garbniki, żywice, kwasy organiczne, cholina, sole mineralne, cukry, witaminy A i C, pektyna.
Dziurawiec ma następujące, udowodnione badaniami, działanie:
- rozkurczające (mięśnie gładkie przewodu pokarmowego, dróg żółciowych i naczyń krwionośnych),
- moczopędne (olejek eteryczny),
- uszczelniające drobne naczynia krwionośne (garbniki),
- przeciwbakteryjnie (zarówno przy zastosowaniu wewnętrznym, jak i zewnętrznym),
- przeciwdepresyjnie (stany umiarkowane) i przy spadku nastroju.
Przygotowanie: Napar – 2 łyżki ziela zalać 1,5 szklanki wrzątku, pozostawić pod przykryciem (30 minut), następnie przecedzić i pić 2–3 razy dziennie po pół szklanki 20 minut przed jedzeniem.